Saturday, March 21, 2015
Ang Kapalaran ng Mapagpakumbaba sa Ama
“Kung gayon, isuko ninyo ang inyong sarili sa Dios. … Lumapit kayo sa Dios at siya’y lalapit sa inyo. … Magpakumbaba kayo sa harapan ng Panginoon at itataas niya kayo.”
- Santiago 4:7, 8, 10, New Pilipino Version
“IKAW ANG AKING PANGINOON, kung hindi sa iyo, walang bagay na mabuti sa akin” (Awit 16:2, New Pilipino Version). Ito ang buong pusong ipinahayag ni Haring David ng Israel sa Diyos. Ito rin ang pagkakilala ng lahat ng tunay na lingkod ng Diyos sa lahat ng panahon. Palibhasa’y nauunawaan nilang isang dakilang kapalaran ang maging malapit sa Ama, lalo na kapag nahaharap sila sa mga kahirapan, panganib, karahasan, kasamaan, at mga kasawian.
‘Isuko ang sarili at magpakumbaba’
Nagbigay ang Diyos ng mga kondisyon upang matamo rin natin ang Kaniyang basbas, pagtulong, at pagpapala. Kabilang sa mga kondisyong iyon ang pagsuko at pagpapakumbaba sa Kaniya. Ganito ang pahayag ng Banal na Kasulatan:
“Kung gayon, isuko ninyo ang inyong sarili sa Dios. …Lumapit kayo sa Dios at siya’ya lalapit sa inyo. … Magpakumbaba kayo sa harapan ng Panginoon at itataas niya kayo.” (Sant. 4:7, 8, 10, Ibid.)
Hindi nangangahulugang inaalisan tayo ng Diyos ng kalayaan; katunayan ay may free will tayo o kalayaang magpasiya kung susunod tayo o hindi, na katumbas na rin ng pagpili ng ating kapalaran. Ganito ang sabi Niya:
“Nasa inyo ngayon ang kapasyahan. Kayo ang pipili ng buhay at kasaganaan o ng kahirapan at kamatayan. … inilahad ko sa inyo ang buhay o kamatayan, at ang pagpapala o sumpa. Kaya, piliin ninyo ang buhay para kayo at ang inyong lahi ay magtagal.” (Deut. 30:15, 19, Magandang Balita Biblia)
Ang pagpili sa buhay at pagpapala ay sa paraang lumakad tayo sa landas na iniaalok Niya:
“Kapag sinunod ninyo ang kautusan, inibig si Yahweh, at nilakaran ang kanyang mga landas, pagpapalain niya kayo sa lupaing ibibigay niya sa inyo. Mabubuhay kayo nang matagal at kanyang pararamihin kayo. Ngunit kapag tumalikod kayo sa kanya at naglingkod sa ibang diyos, ngayon pa’y sinasabi ko sa inyong malilipol kayo. …” (Deut. 30:16-18, Ibid.)
Kaya, masama na ang sarili lamang natin ang ating sinusunod. Kapag ginawa natin ang anumang ating magustuhan kahit labag sa kalooban ng Diyos ay hindi tayo makatutugon sa kondisyong inilagda Niya upang tayo ay pagpalain.
Halimbawa ng nagpakumbaba sa DiyosUpang lalo nating maunawaan kung paano ang pagsuko at pagpapakumbaba sa Diyos at kung gaano ito kahalaga, tingnan natin ang nangyari kay Job na isa sa mga lingkod Niya noong una. Hindi pangkaraniwan ang mga kasawiang dumating kay Job. Sa isang iglap, nawala ang buo niyang kabuhayan, sa isang sakuna lamang ay sabay-sabay na namatay ang lahat ng mga anak niya, at nagkasakit siya nang malubha. Sa kabila ng mga pangyayaring ito, pinuri at sinamba pa rin niya ang Diyos at sinabi:
“… Ang Panginoon ang nagbigay, at ang Panginoon ang nagalis; purihin ang pangalan ng Panginoon.” (Job 1;21)
Sinulsulan pa siya ng kaniyang asawa na nagsabing, “…Sumpain mo na ang Diyos nang mamatay ka na!” (Job 2:9, MB). Sinaway siya ni Job at ang sabi’y:
“… Hindi mo nalalaman ang iyong sinasabi. Kaginhawahan lang ba ang tatanggapin mo sa Diyos at hindi pati kahirapan? …” (Job 2:10, Ibid.)
Sa harap ng sunod-sunod na kalamidad at kapighatian ay hindi sumuko si Job. Hindi niya tinalikuran ang Diyos. Inunawa niya na ang lahat ng nangyari ay pagsubok sa kaniya ng Diyos upang siya’y dalisayin:
“… Kahit na subukin n’ya, ako’y parang gintong lantay. Pagkat tinalunton ko ang kanyang tuntunin, At sa ibang landas, hindi ako bumaling. Ako’y hindi lumabag sa Kautusan ng Diyos, At ang kanyang kalooban ang aking sinusunod.” (Job 23:10-12, Ibid.)
Sa tindi ng kaniyang pananalig sa ipinangako ng Diyos na pagkabuhay na mag-uli at buhay na walang hanggan ay sinabi ni Job:
“Alam kong di natutulog ang aking Tagapaglitas Na sa aki’y magtatangol pagdating noong wakas. Pagkatapos na maluray itong aking buong balat, Ang Diyos ko’y mamamalas kahit laman ay maagnas. Siya’y aking mamamasdan at mukhaang makikita …” (Job 19:25-27, Ibid.)
Kaya naman pagkatapos subukin ay muling pinagpala ng Diyos si Job. Binigyan siya ng mga tinatangkilik na higit pa sa mga nawala sa kaniya. Pinagkalooban siya ng pitong anak na lalaki at tatlong anak na babae, at nabuhay pa ng 140 taon (Job 42:12-16). Lahat ng ito ay tinamasa ni Job sapagkat natuto siyang magpakumbaba at ipaubaya o isuko nang lubos ang sarili sa Diyos.
Ang di nakapanindigan
Sa kabilang dako, may mga taong tinuruan ng mabuti at nagkaroon ng magandang kalagayan noong una subalit hindi natugunan ang kondisyong ibinigay sa kanila ng Diyos. Kaya hindi nakapanatili sa Kaniyang pagpapala. Ang halimbawa nito ay ang mga Israelita sa pangunguna ng kanilang haring si Saul. Sinabi ni Propeta Samuel sa kanila:
“Kung magkakaroon kayo ng takot sa PANGINOON, paglilingkuran siya, susundin at hindi kayo maghihimagsik laban sa kanyang mga utos, at kung kayo at ang haring mamamahala sa inyo ay susunod sa PANGINOON ninyong Dios – mabuti!” (I Sam. 12:14, NPV)
Paano nahayag na hindi natugunan ni Saul at ng mga Israelita ang kondisyong ito? Nahayag ito nang sila’y nasa gitna ng kagipitan nang sila’y nakikipagdigma sa mga Filisteo. Nagtipun-tipon ang mga Filisteo, nag-ipon ng lakas at pinaghandaan nila ang pagsalakay sa mga Israelita. Nang makita ng mga Israelita ang mapanganib nilang kalagayan, sila’y labis na natakot kaya sila’y tumakas at nagsipagtago, bagaman may pangako ang Diyos sa kanila (I Sam. 13:1-8).
Noon, bago makapagdigma ang Israel ay sumamba muna sila sa Diyos. Pitong araw nilang hinintay si Samuel na saserdote ng Diyos upang siyang maghain ng handog na susunugin. Bago pa man siya dumating ay isa-isa nang umalis ang mga tauhan ni Saul dahil sa malaking takot sa mga Filisteo. Dahil sa malaking kagipitan at pagkainip, pinangahasan ni Saul na gawin ang hindi niya karapatan – siya na ang naghain ng handog na susunugin (I Sam. 13:1-13).
Napakasama ng ginawa ni Saul na pagsuway sa utos ng Diyos at maging ng kawalan ng pagtitiwala ng mga Israelita sa Diyos sa panahon ng kagitpitan. Sinabi ni Samuel kay Saul:
“… Malaking kahangalan ang ginawa mo. Hindi mo sinunod ang utos na ibinigay sa iyo ng PANGINOON mong Dios. Kung sinunod mo lang, sana ay napatatag mo sa habang panahon ang paghahari mo sa Israel. Ngunit ngayon, hindi mananatili ang iyong paghahari. …” (I Sam. 13:13-14, NPV)
May iba pang mga paglabag si Saul na ikinagalit ng Diyos. Kaya, masaklap ang kaniyang naging wakas. Nagpakamatay siya nang tiyak na niyang malulupig sila ng kaaway; pinugot pa ng mga kaaway ang kaniyang ulo at inilagay ang kaniyang bangkay sa isang pader (I Sam. 31:1-13). Ang malaki niyang kamalian at kasalanan ay hindi siya natutong sumuko at magpakumbaba sa Diyos.
Huwag tutulan ang kalooban Niya
Ang isa pang napakasamang gawin ng sinuman ay ang tutulan o kuwestiyunin ang pasiya o kalooban ng Diyos. Ganiyan ang ginawa ni Jonas, isang lingkod sa Diyos sa panahon ng mga propeta. Nang hindi ituloy ng Diyos ang paglipol sa mga taga- Nineve dahil sila, sa pangunguna ng kanilang hari, ay nagsisi, nag-ayuno, at tumalikod sa kanilang kasamaan (Jon. 3:1-10) ay hindi nagustuhan ni Jonas at ikinagalit pa ang pasiya ng Diyos (Jon. 4:1). Ito pa ang pagkakamali ni Jonas: tuwing magkakaroon ng problema at ang pasiya ng Diyos ay hindi Niya magustuhan, ang bukambibig ay gusto na niyang mamatay. Kinukuwestiyon ang kapasiyahan ng Diyos na wari’y marunong pa siya sa Kaniya na Makapangyarihan sa lahat (Jon. 4:1-11, MB).
Bakit walang karapatan ang sinuman na pangunahan o kuwestiyunin ang ipinapasiya ng Diyos? Ganito ang sabi Niya:
“… Ang aking isipa’y di ninyo isipan, At magkaiba ang ating daan. Kung paanong ang langit Higit na mataas, mataas sa lupa, Ang daa’t isp ko’y Hindi maaabot ng inyong akala.” (Isa. 55:8-9, Ibid.)
Ang kapasiyahan o kalooban ng Diyos ang dapat maghari sa ating lahat. Ngunit, hindi ito mangyayari kung hindi natin isusuko ang ating sarili sa Diyos at magpapakumbaba sa Kaniya. Kahit may pagkakataon na may balak o panukala tayo na hindi Niya pinapangyayari, o kaya’y may hinihiling tayo na hindi Niya ibinibigay, o kahit pa may mga itinutulot Siyang mangyari sa buhay natin na hindi ayon sa ating sariling gusto at panukala, huwag nating isiping inaapi Niya tayo. Ang mahalaga ay sundin nating lagi ang Kaniyang kalooban. Ito ay kahayagan ng pagpapakumbaba sa Kaniya at ng pagkilalang Siya na Lumalang ang tunay na nakaaalam ng ating ikabubuti.
Ang dapat unahin
Suriin natin: Sa larangan ng pagrerelihiyon, natupad na ba natin kung ano ang kapasiyahan o kalooban ng Diyos na dapat nating sundin? Mahalaga ito dahil sa panahong ito ng kabalisahan, kagipitan, at kahirapan ay may mga nagsasabing hindi na kailangang sumunod sa Diyos at kay Cristo. Ang sariling kabuhayan na lamang daw ang pagbuhusan ng buong magagawa. Ito ay mali. Narito ang kalooban ng Diyos na itinuro ng ating Panginoong Jesucristo:
“… Huwag kayong mabalisa tungkol sa inyong buhay, kung ano ang inyong kakanin at iinumin, ni ang inyong daramtin. Ang buhay ay higit sa pagkain, at ang katawan sa pananamit. … Huwag kayong mabalisa tungkol sa inyong kakanin, iinumin at daramtin. …Alam ng inyong Ama sa langit na kailangan ninyo ang lahat ng ito. Datapuwat hanapin muna ninyo ang kanyang kaharian at ang kanyang katuwiran, at ang mga bagay na ito’y idaragdag sa inyo.” (Mat. 6:25, 31-33, NPV)
Sa halip na mabalisa sa buhay at ang pagbuhusan na lamang ng panahon ay ang paghahanap ng makakain, maiinom, maisusuot, at matitirhan, ang dapat unahin, ayon sa Panginoong Jesus, ay ang paghanap sa kaharian at katuwiran ng Diyos. Ang kahariang ito ay ang kaharian ng Anak o ng Panginoong Jesuscristo na Kaniyang tinubos, kaya’t ang mga naroon ay napatawad na sa kasalanan, ligtas, at mga tagapagmana ng mga pangako ng Diyos (Col. 1:12-14, Ibid.). Ang Iglesia ni Cristo ang binili o tinubos ng Panginoong Jesucristo sa pamamagitan ng Kaniyang dugo (Gawa 20:28,Lamsa Translation). Ito ang kahariang dapat na hanapin muna ng tao. Ang katuwiran naman na dapat ding ipagpaunang hanapin, na kung tutuparin ay ikaliligtas, ay ang ebanghelyo (Roma 1:16-17).
Aanhin natin ang lahat ng katangian, kayamanan, at tinatangkilik na panlupa kung mapaparusahan naman tayo sa dagat-dagatang apoy? Kaya, marapat lamang na isuko natin ang ating sarili sa kalooban ng Diyos. Ipagpauna natin ang pag-anib at pananatili sa tunay na Iglesia, at ang pagsunod sa ebanghelyo – ito ang ating ikaliligtas at ikapagtatamo ng buhay na walang hanggan. Sa kabilang dako ay mapapahamak (Jer. 6:16, 19, MB) tayo kapag tinaggihan natin ang pasiya o kagustuhan ng Diyos.
- Santiago 4:7, 8, 10, New Pilipino Version
“IKAW ANG AKING PANGINOON, kung hindi sa iyo, walang bagay na mabuti sa akin” (Awit 16:2, New Pilipino Version). Ito ang buong pusong ipinahayag ni Haring David ng Israel sa Diyos. Ito rin ang pagkakilala ng lahat ng tunay na lingkod ng Diyos sa lahat ng panahon. Palibhasa’y nauunawaan nilang isang dakilang kapalaran ang maging malapit sa Ama, lalo na kapag nahaharap sila sa mga kahirapan, panganib, karahasan, kasamaan, at mga kasawian.
‘Isuko ang sarili at magpakumbaba’
Nagbigay ang Diyos ng mga kondisyon upang matamo rin natin ang Kaniyang basbas, pagtulong, at pagpapala. Kabilang sa mga kondisyong iyon ang pagsuko at pagpapakumbaba sa Kaniya. Ganito ang pahayag ng Banal na Kasulatan:
“Kung gayon, isuko ninyo ang inyong sarili sa Dios. …Lumapit kayo sa Dios at siya’ya lalapit sa inyo. … Magpakumbaba kayo sa harapan ng Panginoon at itataas niya kayo.” (Sant. 4:7, 8, 10, Ibid.)
Hindi nangangahulugang inaalisan tayo ng Diyos ng kalayaan; katunayan ay may free will tayo o kalayaang magpasiya kung susunod tayo o hindi, na katumbas na rin ng pagpili ng ating kapalaran. Ganito ang sabi Niya:
“Nasa inyo ngayon ang kapasyahan. Kayo ang pipili ng buhay at kasaganaan o ng kahirapan at kamatayan. … inilahad ko sa inyo ang buhay o kamatayan, at ang pagpapala o sumpa. Kaya, piliin ninyo ang buhay para kayo at ang inyong lahi ay magtagal.” (Deut. 30:15, 19, Magandang Balita Biblia)
Ang pagpili sa buhay at pagpapala ay sa paraang lumakad tayo sa landas na iniaalok Niya:
“Kapag sinunod ninyo ang kautusan, inibig si Yahweh, at nilakaran ang kanyang mga landas, pagpapalain niya kayo sa lupaing ibibigay niya sa inyo. Mabubuhay kayo nang matagal at kanyang pararamihin kayo. Ngunit kapag tumalikod kayo sa kanya at naglingkod sa ibang diyos, ngayon pa’y sinasabi ko sa inyong malilipol kayo. …” (Deut. 30:16-18, Ibid.)
Kaya, masama na ang sarili lamang natin ang ating sinusunod. Kapag ginawa natin ang anumang ating magustuhan kahit labag sa kalooban ng Diyos ay hindi tayo makatutugon sa kondisyong inilagda Niya upang tayo ay pagpalain.
Halimbawa ng nagpakumbaba sa DiyosUpang lalo nating maunawaan kung paano ang pagsuko at pagpapakumbaba sa Diyos at kung gaano ito kahalaga, tingnan natin ang nangyari kay Job na isa sa mga lingkod Niya noong una. Hindi pangkaraniwan ang mga kasawiang dumating kay Job. Sa isang iglap, nawala ang buo niyang kabuhayan, sa isang sakuna lamang ay sabay-sabay na namatay ang lahat ng mga anak niya, at nagkasakit siya nang malubha. Sa kabila ng mga pangyayaring ito, pinuri at sinamba pa rin niya ang Diyos at sinabi:
“… Ang Panginoon ang nagbigay, at ang Panginoon ang nagalis; purihin ang pangalan ng Panginoon.” (Job 1;21)
Sinulsulan pa siya ng kaniyang asawa na nagsabing, “…Sumpain mo na ang Diyos nang mamatay ka na!” (Job 2:9, MB). Sinaway siya ni Job at ang sabi’y:
“… Hindi mo nalalaman ang iyong sinasabi. Kaginhawahan lang ba ang tatanggapin mo sa Diyos at hindi pati kahirapan? …” (Job 2:10, Ibid.)
Sa harap ng sunod-sunod na kalamidad at kapighatian ay hindi sumuko si Job. Hindi niya tinalikuran ang Diyos. Inunawa niya na ang lahat ng nangyari ay pagsubok sa kaniya ng Diyos upang siya’y dalisayin:
“… Kahit na subukin n’ya, ako’y parang gintong lantay. Pagkat tinalunton ko ang kanyang tuntunin, At sa ibang landas, hindi ako bumaling. Ako’y hindi lumabag sa Kautusan ng Diyos, At ang kanyang kalooban ang aking sinusunod.” (Job 23:10-12, Ibid.)
Sa tindi ng kaniyang pananalig sa ipinangako ng Diyos na pagkabuhay na mag-uli at buhay na walang hanggan ay sinabi ni Job:
“Alam kong di natutulog ang aking Tagapaglitas Na sa aki’y magtatangol pagdating noong wakas. Pagkatapos na maluray itong aking buong balat, Ang Diyos ko’y mamamalas kahit laman ay maagnas. Siya’y aking mamamasdan at mukhaang makikita …” (Job 19:25-27, Ibid.)
Kaya naman pagkatapos subukin ay muling pinagpala ng Diyos si Job. Binigyan siya ng mga tinatangkilik na higit pa sa mga nawala sa kaniya. Pinagkalooban siya ng pitong anak na lalaki at tatlong anak na babae, at nabuhay pa ng 140 taon (Job 42:12-16). Lahat ng ito ay tinamasa ni Job sapagkat natuto siyang magpakumbaba at ipaubaya o isuko nang lubos ang sarili sa Diyos.
Ang di nakapanindigan
Sa kabilang dako, may mga taong tinuruan ng mabuti at nagkaroon ng magandang kalagayan noong una subalit hindi natugunan ang kondisyong ibinigay sa kanila ng Diyos. Kaya hindi nakapanatili sa Kaniyang pagpapala. Ang halimbawa nito ay ang mga Israelita sa pangunguna ng kanilang haring si Saul. Sinabi ni Propeta Samuel sa kanila:
“Kung magkakaroon kayo ng takot sa PANGINOON, paglilingkuran siya, susundin at hindi kayo maghihimagsik laban sa kanyang mga utos, at kung kayo at ang haring mamamahala sa inyo ay susunod sa PANGINOON ninyong Dios – mabuti!” (I Sam. 12:14, NPV)
Paano nahayag na hindi natugunan ni Saul at ng mga Israelita ang kondisyong ito? Nahayag ito nang sila’y nasa gitna ng kagipitan nang sila’y nakikipagdigma sa mga Filisteo. Nagtipun-tipon ang mga Filisteo, nag-ipon ng lakas at pinaghandaan nila ang pagsalakay sa mga Israelita. Nang makita ng mga Israelita ang mapanganib nilang kalagayan, sila’y labis na natakot kaya sila’y tumakas at nagsipagtago, bagaman may pangako ang Diyos sa kanila (I Sam. 13:1-8).
Noon, bago makapagdigma ang Israel ay sumamba muna sila sa Diyos. Pitong araw nilang hinintay si Samuel na saserdote ng Diyos upang siyang maghain ng handog na susunugin. Bago pa man siya dumating ay isa-isa nang umalis ang mga tauhan ni Saul dahil sa malaking takot sa mga Filisteo. Dahil sa malaking kagipitan at pagkainip, pinangahasan ni Saul na gawin ang hindi niya karapatan – siya na ang naghain ng handog na susunugin (I Sam. 13:1-13).
Napakasama ng ginawa ni Saul na pagsuway sa utos ng Diyos at maging ng kawalan ng pagtitiwala ng mga Israelita sa Diyos sa panahon ng kagitpitan. Sinabi ni Samuel kay Saul:
“… Malaking kahangalan ang ginawa mo. Hindi mo sinunod ang utos na ibinigay sa iyo ng PANGINOON mong Dios. Kung sinunod mo lang, sana ay napatatag mo sa habang panahon ang paghahari mo sa Israel. Ngunit ngayon, hindi mananatili ang iyong paghahari. …” (I Sam. 13:13-14, NPV)
May iba pang mga paglabag si Saul na ikinagalit ng Diyos. Kaya, masaklap ang kaniyang naging wakas. Nagpakamatay siya nang tiyak na niyang malulupig sila ng kaaway; pinugot pa ng mga kaaway ang kaniyang ulo at inilagay ang kaniyang bangkay sa isang pader (I Sam. 31:1-13). Ang malaki niyang kamalian at kasalanan ay hindi siya natutong sumuko at magpakumbaba sa Diyos.
Huwag tutulan ang kalooban Niya
Ang isa pang napakasamang gawin ng sinuman ay ang tutulan o kuwestiyunin ang pasiya o kalooban ng Diyos. Ganiyan ang ginawa ni Jonas, isang lingkod sa Diyos sa panahon ng mga propeta. Nang hindi ituloy ng Diyos ang paglipol sa mga taga- Nineve dahil sila, sa pangunguna ng kanilang hari, ay nagsisi, nag-ayuno, at tumalikod sa kanilang kasamaan (Jon. 3:1-10) ay hindi nagustuhan ni Jonas at ikinagalit pa ang pasiya ng Diyos (Jon. 4:1). Ito pa ang pagkakamali ni Jonas: tuwing magkakaroon ng problema at ang pasiya ng Diyos ay hindi Niya magustuhan, ang bukambibig ay gusto na niyang mamatay. Kinukuwestiyon ang kapasiyahan ng Diyos na wari’y marunong pa siya sa Kaniya na Makapangyarihan sa lahat (Jon. 4:1-11, MB).
Bakit walang karapatan ang sinuman na pangunahan o kuwestiyunin ang ipinapasiya ng Diyos? Ganito ang sabi Niya:
“… Ang aking isipa’y di ninyo isipan, At magkaiba ang ating daan. Kung paanong ang langit Higit na mataas, mataas sa lupa, Ang daa’t isp ko’y Hindi maaabot ng inyong akala.” (Isa. 55:8-9, Ibid.)
Ang kapasiyahan o kalooban ng Diyos ang dapat maghari sa ating lahat. Ngunit, hindi ito mangyayari kung hindi natin isusuko ang ating sarili sa Diyos at magpapakumbaba sa Kaniya. Kahit may pagkakataon na may balak o panukala tayo na hindi Niya pinapangyayari, o kaya’y may hinihiling tayo na hindi Niya ibinibigay, o kahit pa may mga itinutulot Siyang mangyari sa buhay natin na hindi ayon sa ating sariling gusto at panukala, huwag nating isiping inaapi Niya tayo. Ang mahalaga ay sundin nating lagi ang Kaniyang kalooban. Ito ay kahayagan ng pagpapakumbaba sa Kaniya at ng pagkilalang Siya na Lumalang ang tunay na nakaaalam ng ating ikabubuti.
Ang dapat unahin
Suriin natin: Sa larangan ng pagrerelihiyon, natupad na ba natin kung ano ang kapasiyahan o kalooban ng Diyos na dapat nating sundin? Mahalaga ito dahil sa panahong ito ng kabalisahan, kagipitan, at kahirapan ay may mga nagsasabing hindi na kailangang sumunod sa Diyos at kay Cristo. Ang sariling kabuhayan na lamang daw ang pagbuhusan ng buong magagawa. Ito ay mali. Narito ang kalooban ng Diyos na itinuro ng ating Panginoong Jesucristo:
“… Huwag kayong mabalisa tungkol sa inyong buhay, kung ano ang inyong kakanin at iinumin, ni ang inyong daramtin. Ang buhay ay higit sa pagkain, at ang katawan sa pananamit. … Huwag kayong mabalisa tungkol sa inyong kakanin, iinumin at daramtin. …Alam ng inyong Ama sa langit na kailangan ninyo ang lahat ng ito. Datapuwat hanapin muna ninyo ang kanyang kaharian at ang kanyang katuwiran, at ang mga bagay na ito’y idaragdag sa inyo.” (Mat. 6:25, 31-33, NPV)
Sa halip na mabalisa sa buhay at ang pagbuhusan na lamang ng panahon ay ang paghahanap ng makakain, maiinom, maisusuot, at matitirhan, ang dapat unahin, ayon sa Panginoong Jesus, ay ang paghanap sa kaharian at katuwiran ng Diyos. Ang kahariang ito ay ang kaharian ng Anak o ng Panginoong Jesuscristo na Kaniyang tinubos, kaya’t ang mga naroon ay napatawad na sa kasalanan, ligtas, at mga tagapagmana ng mga pangako ng Diyos (Col. 1:12-14, Ibid.). Ang Iglesia ni Cristo ang binili o tinubos ng Panginoong Jesucristo sa pamamagitan ng Kaniyang dugo (Gawa 20:28,Lamsa Translation). Ito ang kahariang dapat na hanapin muna ng tao. Ang katuwiran naman na dapat ding ipagpaunang hanapin, na kung tutuparin ay ikaliligtas, ay ang ebanghelyo (Roma 1:16-17).
Aanhin natin ang lahat ng katangian, kayamanan, at tinatangkilik na panlupa kung mapaparusahan naman tayo sa dagat-dagatang apoy? Kaya, marapat lamang na isuko natin ang ating sarili sa kalooban ng Diyos. Ipagpauna natin ang pag-anib at pananatili sa tunay na Iglesia, at ang pagsunod sa ebanghelyo – ito ang ating ikaliligtas at ikapagtatamo ng buhay na walang hanggan. Sa kabilang dako ay mapapahamak (Jer. 6:16, 19, MB) tayo kapag tinaggihan natin ang pasiya o kagustuhan ng Diyos.
Praise God for sending His messenger
AMONG THE SIGNS that our Lord Jesus Christ gave His disciples to indicate the time when His Second Advent or the end of the world is near (Matt. 24:3-8), it is not wars, tribulations, earthquakes, or famines that pose the greatest danger to man but the rise of many false preachers, for this shall gravely imperil humanity by ruining not only the lives of people, but more significantly man's hope for salvation.
What our Lord Jesus Christ foretold is indeed happening. But while revulsion for sufferings caused by wars, famines and earthquakes is almost universal, this does not seem to hold true for false preachers. In fact, today preachers who profess and affirm beliefs that are alien to the teachings of the Bible are proliferating. All kinds of strange teachings are bandied about by them and, surprisingly, are gaining adherents.
Where can people turn to for guidance on dealing with false preachers? In order not to fall victim to these false teachers and their deceptive utterances, the Bible exhorts us in Proverbs 2:3-5, 10-13: "[Y]es, if your plea is for clear perception, if you cry out for understanding, if you look for it as though for silver, search for it as though for buried treasure, then you will understand what the fear of Yahweh is, and discover the knowledge of God. When wisdom comes into your heart and knowledge fills your soul with delight, ... then prudence will be there to watch over you, and understanding will be your guardian to keep you from the way that is evil, from those whose speech is deceitful, from those who leave the paths of honesty to walk the roads of darkness" (New Jerusalem Bible).
The instruction to anyone who wants to be saved from deception is clear: cry out or search for understanding, and for the knowledge of God for these will keep one from the way that is evil, "from those whose speech is deceitful" and those who "walk the roads of darkness." Hence the true knowledge or understanding is what man should make every effort to acquire because it is the one that shall keep us from the roads of darkness.
What does the Bible refer to as the roads of darkness and what is the evil result of walking in them? In Isaiah 59:8-9 and 11: "The way of peace they have not known. And there is no justice in their ways; They have made themselves crooked paths; Whoever takes that way shall not know peace. Therefore justice is far from us, Nor does righteousness overtake us; We look for light, but there is darkness! For brightness, but we walk in blackness!... We all growl like bears, And moan sadly like doves; We look for justice, but there is none; For salvation, but it is far from us" (New King James Version).
Roads of darkness or crooked paths emerge when people who do not know the way of peace and righteousness make their own paths which they think would lead them to God. These are the false religions established by men. People who are in crooked paths say that they look for righteousness and light but for them it is all darkness; they look for salvation but it is very far from them. Therefore, those who have been deceived by false religions or have been led astray into crooked paths are in a very dreadful and perilous condition - they will not attain salvation.
On the other hand, which is the knowledge that everyone who wants to keep away from crooked paths should strive to understand and learn? This knowledge refers to the things that God wants man to do or His will, which everyone who wishes to serve Him with complete devotion should learn. The Holy Scriptures states: "Teach me, LORD, what you want me to do, and I will obey you faithfully; teach me to serve you with complete devotion" (Ps. 86:11, Today's English Version).
Therefore, all people should seek eagerly to learn the will of God and obey it faithfully and use it as basis in serving Him. Hence, everyone who wants to be saved from the false religions or crooked paths should examine the beliefs they uphold to see whether or not these are in accordance with the will of God or His teachings. How can one know if his way of serving God is compliant to His will? Does man need to go up to heaven in order to find the true teachings of God? No, he does not, because the Bible reveals, "For this commandment which I command you today is not too mysterious for you, nor is it far off. It is not in heaven, that you should say, 'Who will ascend into heaven for us and bring it to us, that we may hear it and do it?'" (Deut. 30:11-12, NKJV) Therefore, God has given His commandments to man and they are not difficult to understand and follow.
Where can man find the true teachings of God? This is stated in II Timothy 3:15-17: "And you remember that ever since you were a child, you have known the Holy Scriptures, which are able to give you the wisdom that leads to salvation through faith in Christ Jesus. All Scripture is inspired by God and is useful for teaching the truth, rebuking error, correcting faults, and giving instruction for right living, so that the person who serves God may be fully qualified and equipped to do every kind of good deed" (TEV).
The words of God, which is the true knowledge that gives wisdom that leads to salvation and is useful for teaching the truth, rebuking error, correcting faults, giving instruction for right living and every kind of good deed, are written in the Holy Scriptures. This does not mean though that it is enough for anyone to merely read the Bible in order for him to understand the teachings of God. Indeed, not everyone who uses the Bible is teaching the true knowledge.
To whom God commit His commandments and from whom should man seek the true knowledge of God and His teachings? It is the messengers of God whom He entrusted to teach the true knowledge of Him and His will, as stated in Malachi 2:6-7: "They taught what was right, not what was wrong. They lived in harmony with me; they not only did what was right themselves, but they also helped many others to stop doing evil. It is the duty of priests to teach the true knowledge of God. People should go to them to learn my will, because they are the messengers of the LORD Almighty" (Ibid.).
Thus, one should be wary of preachers who are not sent by God or who are not His messengers so that he will not be deceived. Why will one be safe from deception if he listens to the words fo God through His messenger? What is the quality of God's messenger that's why it is from him the true knowledge should be sought? In the New International Version, this is how the preceding verses are rendered: "True instruction was in his mouth and nothing false was found on his lips. He walked with me in peace and uprightness, and turned many from sin. For the lips of a priest ought to preserve knowledge, and from his mouth men should seek instruction - because he is the messenger of the LORD Almighty."
It is clear that the true instructions or teachings of God are in the mouth of His messenger and that nothing false is found on his lips. Thus, God's act of commissioning His messengers is very important to the welfare of man's soul. If we welcome the efforts of those who work tirelessly to alleviate mankind's suffering caused by wars, famines, and earthquakes, the more we should welcome the efforts of God's true messengers in leading us away from false preachers who endanger man's hope for salvation. It is from God's messenger alone that the true teachings of God should be sought. Those self-proclaimed preachers who are not sent and even criticize those who believe in God's commisioning of messengers, should be totally avoided and ignored.
Praise be unto God, for in these last days, He sent a messenger to preach the pristine gospel of salvation. Brother Felix Manalo was instrumental in preaching and expounding the knowledge of God and His will which keeps man away from the roads of darkness and which should be used as basis for serving the Creator in the right way. Through this also, many people have been able to return to the way of peace and righteousness and the Church of Christ (Iglesia ni Cristo) was reestablished in order that genuine obedience to the teachings of God written in the Bible and true worship of Him may be restored.
As the Iglesia ni Cristo celebrates its 93rd anniversary, we wholeheartedly thank God for the many blessings and successes that He has bestowed on this work of salvation. Together with this, we promise that we will stand firm for the divine calling and election which God has given us until the last moments of our lives or until the return of our Lord Jesus Christ.
What our Lord Jesus Christ foretold is indeed happening. But while revulsion for sufferings caused by wars, famines and earthquakes is almost universal, this does not seem to hold true for false preachers. In fact, today preachers who profess and affirm beliefs that are alien to the teachings of the Bible are proliferating. All kinds of strange teachings are bandied about by them and, surprisingly, are gaining adherents.
Where can people turn to for guidance on dealing with false preachers? In order not to fall victim to these false teachers and their deceptive utterances, the Bible exhorts us in Proverbs 2:3-5, 10-13: "[Y]es, if your plea is for clear perception, if you cry out for understanding, if you look for it as though for silver, search for it as though for buried treasure, then you will understand what the fear of Yahweh is, and discover the knowledge of God. When wisdom comes into your heart and knowledge fills your soul with delight, ... then prudence will be there to watch over you, and understanding will be your guardian to keep you from the way that is evil, from those whose speech is deceitful, from those who leave the paths of honesty to walk the roads of darkness" (New Jerusalem Bible).
The instruction to anyone who wants to be saved from deception is clear: cry out or search for understanding, and for the knowledge of God for these will keep one from the way that is evil, "from those whose speech is deceitful" and those who "walk the roads of darkness." Hence the true knowledge or understanding is what man should make every effort to acquire because it is the one that shall keep us from the roads of darkness.
What does the Bible refer to as the roads of darkness and what is the evil result of walking in them? In Isaiah 59:8-9 and 11: "The way of peace they have not known. And there is no justice in their ways; They have made themselves crooked paths; Whoever takes that way shall not know peace. Therefore justice is far from us, Nor does righteousness overtake us; We look for light, but there is darkness! For brightness, but we walk in blackness!... We all growl like bears, And moan sadly like doves; We look for justice, but there is none; For salvation, but it is far from us" (New King James Version).
Roads of darkness or crooked paths emerge when people who do not know the way of peace and righteousness make their own paths which they think would lead them to God. These are the false religions established by men. People who are in crooked paths say that they look for righteousness and light but for them it is all darkness; they look for salvation but it is very far from them. Therefore, those who have been deceived by false religions or have been led astray into crooked paths are in a very dreadful and perilous condition - they will not attain salvation.
On the other hand, which is the knowledge that everyone who wants to keep away from crooked paths should strive to understand and learn? This knowledge refers to the things that God wants man to do or His will, which everyone who wishes to serve Him with complete devotion should learn. The Holy Scriptures states: "Teach me, LORD, what you want me to do, and I will obey you faithfully; teach me to serve you with complete devotion" (Ps. 86:11, Today's English Version).
Therefore, all people should seek eagerly to learn the will of God and obey it faithfully and use it as basis in serving Him. Hence, everyone who wants to be saved from the false religions or crooked paths should examine the beliefs they uphold to see whether or not these are in accordance with the will of God or His teachings. How can one know if his way of serving God is compliant to His will? Does man need to go up to heaven in order to find the true teachings of God? No, he does not, because the Bible reveals, "For this commandment which I command you today is not too mysterious for you, nor is it far off. It is not in heaven, that you should say, 'Who will ascend into heaven for us and bring it to us, that we may hear it and do it?'" (Deut. 30:11-12, NKJV) Therefore, God has given His commandments to man and they are not difficult to understand and follow.
Where can man find the true teachings of God? This is stated in II Timothy 3:15-17: "And you remember that ever since you were a child, you have known the Holy Scriptures, which are able to give you the wisdom that leads to salvation through faith in Christ Jesus. All Scripture is inspired by God and is useful for teaching the truth, rebuking error, correcting faults, and giving instruction for right living, so that the person who serves God may be fully qualified and equipped to do every kind of good deed" (TEV).
The words of God, which is the true knowledge that gives wisdom that leads to salvation and is useful for teaching the truth, rebuking error, correcting faults, giving instruction for right living and every kind of good deed, are written in the Holy Scriptures. This does not mean though that it is enough for anyone to merely read the Bible in order for him to understand the teachings of God. Indeed, not everyone who uses the Bible is teaching the true knowledge.
To whom God commit His commandments and from whom should man seek the true knowledge of God and His teachings? It is the messengers of God whom He entrusted to teach the true knowledge of Him and His will, as stated in Malachi 2:6-7: "They taught what was right, not what was wrong. They lived in harmony with me; they not only did what was right themselves, but they also helped many others to stop doing evil. It is the duty of priests to teach the true knowledge of God. People should go to them to learn my will, because they are the messengers of the LORD Almighty" (Ibid.).
Thus, one should be wary of preachers who are not sent by God or who are not His messengers so that he will not be deceived. Why will one be safe from deception if he listens to the words fo God through His messenger? What is the quality of God's messenger that's why it is from him the true knowledge should be sought? In the New International Version, this is how the preceding verses are rendered: "True instruction was in his mouth and nothing false was found on his lips. He walked with me in peace and uprightness, and turned many from sin. For the lips of a priest ought to preserve knowledge, and from his mouth men should seek instruction - because he is the messenger of the LORD Almighty."
It is clear that the true instructions or teachings of God are in the mouth of His messenger and that nothing false is found on his lips. Thus, God's act of commissioning His messengers is very important to the welfare of man's soul. If we welcome the efforts of those who work tirelessly to alleviate mankind's suffering caused by wars, famines, and earthquakes, the more we should welcome the efforts of God's true messengers in leading us away from false preachers who endanger man's hope for salvation. It is from God's messenger alone that the true teachings of God should be sought. Those self-proclaimed preachers who are not sent and even criticize those who believe in God's commisioning of messengers, should be totally avoided and ignored.
Praise be unto God, for in these last days, He sent a messenger to preach the pristine gospel of salvation. Brother Felix Manalo was instrumental in preaching and expounding the knowledge of God and His will which keeps man away from the roads of darkness and which should be used as basis for serving the Creator in the right way. Through this also, many people have been able to return to the way of peace and righteousness and the Church of Christ (Iglesia ni Cristo) was reestablished in order that genuine obedience to the teachings of God written in the Bible and true worship of Him may be restored.
As the Iglesia ni Cristo celebrates its 93rd anniversary, we wholeheartedly thank God for the many blessings and successes that He has bestowed on this work of salvation. Together with this, we promise that we will stand firm for the divine calling and election which God has given us until the last moments of our lives or until the return of our Lord Jesus Christ.
Subscribe to:
Comments (Atom)